Pergamon Şiiri - Aleksandra Düzgün

Menekşe moru bir geceyarısı,
Hera gözlü kapkara gökkuşağı.
Kadife karanlığında dostuma rastladım,
Yarasalar gibi dallarda baş aşağıyız.
Bu menekşe cümbüşü gecesinde
Tüm tanrılar düştü, kazındı mezarlar.
Ah arkadaşım, bu Pergamon değil,
Yüceleri bizlerden saklar rüzgarlar.
Gözümü kör karanlıklar oydu geçti.
Ya ben seni de göremezsem ne olur?
Ben de doğuştan körüm ki, demişti,
Ben de seni sevsem de hiç görmüyorum.

29.01.2025