Perestû Şiiri - Ahu Perestû

Âh cânım,
dâimî kırıyor bir el içimde
kırlangıçların kanatlarını.

Oysa söylemiştim sana
benim göğüm üzerinde
gezinir iken
gül kokacağını mı sandın
ellerinin.
Benim göğüm zift kokar
mabedimdir gül kokan.

Gel dedin,
kırlangıçlar kanatları kırık iken de
uçar sandın
oysa sen bilemedin,
-sen beni de bilememiştin-
kanadı onulsa,
gönlü köhnerdi acıyla
uçamazdı kırlangıç bir daha.

Gel dedin,
perestû öldü,
sen bunu da bilemedin.