Perestij Şiiri - Adem Tok

-yine seni düşündüm
düşümün içinde-

seviyorum sözcüğü yetmiyor
içimdekini tanıtmaya
bu bir tutku
ilerledikçe vakit
hudut bilmeyen

olmadığın yerde yokum
olmadığın yer susku
açtıkça arayı rutin adımlar
yaşam belirtisi göstermeyen

tutunurum direngenliğime
bağlanırım dahası
yalnız kaldığında piyale
her özlem bir kavuşmadır derim
kırarım hüzünleri
sarılırım geceye sen diye

yıldızları gözlerimde aradım
pencere ne gezer;
yatırıp sipere kirpiklerimi

üşüten bir alaz:olmayışın
dudakların ucundaki sarhoşluk bulaşır
imgelerden
ne isterim
hissedeceğim sıcaklığından başka senden...

(ocak 2004)
f tipi hapishane EDİRNE