Perdeyi Arala Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gülümseyen masken, içi boş bir sahne
Karanlıkta yankı — bir sessiz çığlık
Zamanın ipiyle asılı hayaller
Görünmez bir yük, taşır kalbin kırığı

Kandil misin, yoksa gölge mi?
Parladığın yerde buz tutmuş niyet
Bir adım ileri, bin adım geriye
Yürüyen rüya — uyanmaz hayret

Kırık aynada kendini arayan
Bir ben var, bir hiç, bir belki belki
Sözün altı boş, yüreğin kilitli
Bir sessiz çığlık — duymaz ki kimse

Doğarken çıplak, ölürken suskun
Bir çemberin içinde dönerken kör
Hakikat uzak, yakın sandığın
Bir sessiz çığlık — uyan artık, gör

Gözlerin açık, ama perde inmiş
Kalbin atar, ama yankı sönmüş
Bir ad ver kendine, bir yön seç yeniden
Bir sessiz çığlık — silinsin gölgen.