Perdesizin Ev Hali Şiiri - Halil Sürücü

göçtüğü bir yere olmalı onun, çocukluğumun
notasız şarkıları yok muydu ah
hür pınarı insanlığımın
kurudun mu?
hayır hayır, neredesin?
çocukluğum: çıram benim.

bana yer beğenmemeyi armağan ettin
kadın doğurmak yanılgını.
diğerleri nerde?
leylek ağacına baktım ordaki
bir tek kökü kalmış
bu umut demek, sen biliyorsun

kırk kere söyleseler kandilim mübarek olur mu
çocukluğumun ve hayaletimin serencamını bilmeden demeyin n'olur
yapmayın bana bunu
açık alanda zeynebe dokundum bugün
heyecandan öldük!
heyecanım beni insan olarak çok seviyormuş
kedi olarak da sev.
(kulağını bulsam söyleyecektim.)

sadece bir kadın
zayıf ama yüzü.
benim otuz senelik iskeletim çekmez ağırlığını
ruhumun hali ise memelerinin gizlediği yere benziyor
şehrin bilmediğimiz yerlerinde gerçek dudaklarımızı bulacağız neredeyse
ağzına çok kereler sövüldüğünü anlıyorum
bazı kelimeler diyorum
kurtarılmayı bekler.

her şeyi anlamasan da olur.
bize deli diyen bulunur.
sen ben anlasak yeter
sen-ben: kiyl-ü kâl
eski türkçenin...
içelim mi?
''saçlarının yana düşüşüne''
tabii şimdilik.
kafayı bulursak sana feysbuk şifremi veririm.

...
o sesi buraya yazacak harfler kelimeler bilmem ne?
yalnız ve bulutsuz gök
senin aslın ne?
toprağıma düşmek mi?
allah çok ünlü bizimle gezmeyebilir: A
o bu yüzden pek dışarı çıkmıyor?
mazur gör.
senin bu tenimde dile gelmeyişin küfür meselesine eklenebilir
seni bile ortak koşmayacaksam...
peki.

seni beklerken geçen şey de zaman mıdır?
bence yutkunmak.
böceğini daha ezmemişlere, çocuklara.