Ulu heybetini sislerinden almış dağları aşan, sırra kadem basan duvarlarım
Geceden kara rengini, ruhumun ücra köşelerinden çalmış perdelerim
Üzerindeki buhranlı kokunun, kusmuş lekelerin sebebi
İliklerime dahi doğmuş acılarım ve kederim mi
Müjganımdaki sel, çehremi okşar geçer
Sinemdeki kabartı deprem olur
Azgın fırtınaları, engin dalgaları esir eder
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta