Taşındın sevgili kalbimden bilmem, hangi mekanlardasın?
Akşamları sokağının lambaları yanmıyor, her yer zifiri karanlık
Perdeleri siyah evinin penceresinin, bir bilsen içimi nasıl karartıyor
Hangi sırların anlamlarında gizlisin, yerinde yeller eserken?
İçimde fırtına, bora, kutuplardaki buz gibi şimdi sensizliğim.
Aklım deli divane, bendimden taşkınım, kalbim hala sana duyarlı
Silüetin her akşamın belirir gözlerimin baktığı en son uç noktada
Bilmezsin çektiğim şu acıları, bir korna sesi beni kendime getirir
Hatırına yudum yudum içitiğim su zakkumlar gibi acımtırak, zehir
Dünyamı değiştirecek mucizelere bağlandım gelmeyeceğini bilerek.
Kayıt Tarihi : 8.7.2018 16:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/08/perdeleri-siyah-evinin-peceresinin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!