Perdeleri İndiren Kadın

Perdeleri İndiren Kadın

Vakit gecelerden bir gece
Bir Temmuz gecesi
Sihirli tılsımı değil
Taşın sertliği
İnsanlığın ölümlülüğü kadar gerçekçi
Dolunaylı perdesiz bir gece

Geldiniz
Geceyi kirlettiniz
Tüm Temmuzlarınızda
Hayatımdan indirdiğiniz gibi
İnsin perdeleriniz

Ey kadın! İndirdin perdeleri
Vahşiliğin gözler önüne serildi
Söndürdün bir anda ışığı
Görmesin hiç kimseler ne çıkar
Bir Allah gördü bir de ben

Yaparsın edersin ve dersin ki
Taş bas bağrına
Tamam, ver taşı basayım da
Söyle hangi parçama

İndirirken perdeleri
Çıktı açığa tüm gerçeğin
Yoksa doğruluğun savunucusu
Sen değil miydin?
İnsanım demekle insan olunmaz
Yoksa sen insan değil miydin?

Adı Hayat’tı kadının
Elinde biri vardı
Birinin uğruna
Yıktı hayatı kadın

Yaktı ateşi kadın
Kül oldu her şey
Estirdi rüzgârı kadın
Savruldu gitti her şey

Gösterişin kitabını yazmıştı kadın
Bilmem kaç cilt
Üzerime bir gömlek dikmişti kadın
Rengi karadan ham maddesi yalandan
Kitap okundu gömlek giydirildi o gece
Büyüdü ay gül oldu o gece
O gece düştü ellerine gül
O gece susturuldu bülbül
Ah o gece perdelerin indirildiği gece
Hani üçümüzün olduğu o dolunaylı gece
Perdeleri indiren kadının olmaması gereken gece

O günden sonra
Nerde perdeleri indirilmiş bir ev görsem
İçim acır seni hatırlarım
O geceyi
Hani ayın yeryüzüne düşüp
İki parçaya ayrıldığı zamanı
Hani o perdesiz geceyi
Hani o dolunayın portresini
Aşağıda ki vahşetin gölgesini
Hatırlarım
Seni hatırlarım

Bu şiir bir beddua değildir o geceye
Lanet değildir meydan okuma değildir
Bu şiir bir ah değildir perdeleri indiren ikiliye
Alnımın terini akıttığım soframı
Bir gecede talan edenlere bir vahtır
Bu şiir hayatın beni susturduğu geceye bir hediyedir
Silgisi olmadan çizen hayata bir çiziktir
Gül ile bülbülün biten hikâyesidir bu şiir
İhanetin dolunayda ki yansımasıdır
Bu şiir
Bir daha asılmayacak perdelerin şiiridir!