Perdeler ı-ıı Şiiri - Serhat Oğuz

PERDELER-I

Dostlar;
Surettten geçerseniz her yer sizin için cennettir.
Gül bahçesi içinde gül bahçesidir (mesnevi s.46)

Uğrunda tükettim binlerce aşkı
Ağlamadım geceler beni süzerken
O dil-rûba ismini dilimden çekip
Susuzluğu özledim sular geçerken
Kuş uçmazdı geçtiğim kavruk çöllerden
Nefesimle yoldaştım hayalimde sen
En aşılmaz yerlerde sabır çekerken
Yine seni istedim meyyalimde sen
Ne olur duy artık bu buruk sesi
Kalbimin kalmadı kimi kimsesi
Derbeder yaşarken bulduğum seni
Hicrana bürünmüş kalbime koydum
En sonunda efendim perişan oldum

Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların ötesine götür koy beni

Bir izini göreyim yeter ki anda
Dellâllar tutarım senin uğrunda
Aşkımı haykırıp bütün cihanda
Sarhoşluğa razıyım yeter ki gitme
Gözlerimi sonsuzluğa bağlayıp gitme
Dayanmaz sensizliğe çöker bedenim
Kurduğum hayaller perişan olur
Yazdığım her satır bir figan olur
Kıymetini bilmeyen dillere gitme

Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların ötesine götür koy beni

An gelir tutarım tüm yıldızları
Yüreğimde saklarım teselli için
Müebbetler eklersin taze ömrüme
Kararın gül gibi açar gönlüme
Sen ki benim ömrümü bahar eyleyen
Her daim çok kerre nazar eyleyen
Canları yolunda pazar eyleyen
Sevgililer sultanı canım efendim

Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların ötesine götür koy beni

Bir senin sevgini çözemez zaman
Çünkü sana bir yoldur bütün şekiller
Aşkın ile aldığım bütün nefesler
Tenleri kül eden bir kor ateştir
İşte şimdi yeniden iklimindeyim
İzlerini görmezsem kahrolacağım
Ey sevgili ne olur aşkı yetiştir
Tek ebedi mekâna taht kuracağım

Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların ötesine götür koy beni

PERDELER-II

Zor geliyor yaşamak tesellilerle
Maskelerle yaşamak öylesine zor
Bir bilsen efendim burda aşkları
Tarumar eyleyen yüreksizler var
Bir sigara içiminde sevda başlıyor
Bir sigara içiminde çöküyor duvar
Bir bilsen efendim burda aşkları
Dört mevsim vuruyor hazin sonbahar
Neyleyim ki perdeler hep senden yana
Avunup ağlıyorum gölgelerinde
Ne olur efendim bana derman kıl
Sihrini çoğaltan mahzenlerinde
Yavaş yavaş açılsın ektiğim çiçek
Kaldır perdeleri dirilsin gerçek
Görünsün tenlerin aldatışları

Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların ötesine götür koy beni

Bir gece emanetin alınsa benden
Vuslatın kapısında seni beklesen
Şöyle bir halimce sultanım deyip
Ebedi aşklara ferman istesem
Verir misin efendim aşkıma bir yol
Ölmeyi canıma karar eylesem

Firakınla kavruldum duy artık beni
Riyakâr aşklardan çekip al beni
Duy sebeb-i hayatım duy artık beni
Aşkların yücesine götür koy beni