Perdeler Açılınca

Güneş ışığı kamaştırır
Kaldırınca perdeleri gözünden
Ruhunun karanlıkları korkar birden
Korkar biteviye sevginin gülümsemesinden

Dişlerinin keskinliğini saklayamazsın
Çekinirsin çiçeklerden koklayamazsın
Bakarsın kendine çatlamış aynalarda
Maskelerin düşmez
Esef bile duymazsın
Zaten bilmiyordun kendini
Ve istesen de tanıyamazsın

Beni,
O'nu
Bizi
Birilerini kandır doyabildiğin kadar
Uzun sürmez
Açılır bir gün aniden perdeler
Farkedilir gizlediğin maskeler
Kendini kandırabilirsin kocaman bir inatla
Sakın ola yanılma
Arkadaş olsan da karanlıkla
Dalga geçtiğini sansan da yaşamla
Kandıramazsın TANRI'yı asla...