Perdeler Şiiri - Ahmet Zekeriya Yıldız

Doğarken gözüme perdeler indi,
Özüme döndükçe bir perde kalktı.
Nazarın ziyâsı güneşi yendi ;
Nurunla söndükçe bir perde kalktı.

Geçmişim karanlık, umudum koyu,
Zehir etti dünya hem aş hem suyu...
Kainatın sırrı dipsiz bir kuyu;
Derine indikçe bir perde kalktı.

Âşığın her ânı sevgisiyledir,
Âlimin hesabı bilgisiyledir,
Delinin kavgası kendisiyledir;
Nefsimi yendikçe bir perde kalktı.

Akıl sonu bulma ihtirasında,
Her dem başa döndük aşk sonrasında.
Doymamız ne mümkün Hak sofrasında;
Ekmeği bandıkça bir perde kalktı.

Günahı toplamış hadsiz yığındım,
Cennete çok uzak, nara yakındım.
Her seher secdede O'na sığındım;
İsmini andıkça bir perde kalktı.