Perdeler Şiiri - Ayşegül Tabak

Bir tülün inceliği ardından görüyorum kimi zaman
Siluetin vuruyor, fakat görünmüyor balı gözlerinin
Bazı kalkıyor aradan kumaşlar incecik, terine dokunuyorum
Saçlarının mevsim dalgası, pembeliği dudaklarının
Kokun biraz misk biraz amber karışımı

Kalın perdeler iniyor sonra aramıza ansızın
Aniden bastıran Ekvator akşamları gibi
Görünmez oluyor gölgen, sesin uzak bir fısıltı
Nasıl bir iç sıkıntısı göğsümde
Boş meydanlara terk edilmiş küçük bir çocuk

Boyun eğiyor insan alışmalara
Seni perdelerin ardından sevmeye yazgılı
Baktığım saatler durmuş sanki geçmiyor zaman
Ne yana dönsem hep yüzünün çocuksu sadeliği
Özlemek bir kuş kapanıdır, yüreğimi kıstıran