Perdeler Şiiri - Serkan Yıldırımoğlu

Gidiyorum, kimse git demeden
Gel diyen çoksa da, dönemiyorum
Çıkmaz sokak çıkışındayım
Yık diyen çok ama yıkamıyorum

Gitmek, zor geliyor sensizken
Elini uzatsam tutamıyorum
Soğuk bir su ile yıkadılar
Ağlayan çok ama anlamıyorum

Sesini özledim, çölde su gibi
Allah’a yalvardım yavru kuş gibi
Aslanın pençesinde bir ceylan gibi
Bağıran çok ama duyamıyorum

Kuyunun dibinde suyun akışı
Ördüler etrafı çöktü karanlık
Açıldı perdeler gözler kapalı
Çarem çok ama bulamıyorum

Sağım uyuştu kulak kabarttım
Perdenin ardında göründü ışık
İki kişi geldi nura boyalı
Cevaplar çok ama diyemiyorum

Yalanmış ölüm gerçek burası
Üç cevap süreyi aşamıyorum
Her yanlışta bir tarafım karardı
Sevabım çok ama diyemiyorum

Elini uzattı kurtarmak için
Şeytanı kaçırdı umudum için
Elini öpmüştüm hatırı için
Daha dua çok ama isteyemiyorum

Dostunu unutmaz dostlar içinde
Yaradan’ın dostu güller içinde
Bir eli nurda nurlar içinde
Methiyeler çok ama yetemiyorum

Resulüm, dedesi, onun duası
Sözü var zamanının alası
Kokusu miski amber deryası
Yakacak var ama yanamıyorum

Temizlenip çıksam makamına
Yanacaksam yanacam bu uğurda
Alnımda iz kalsın kullar yanında
Ölmeyi çok istedim ama ölemiyorum
Ölmeden ölümü yazamıyorum

10.05.2004