PeRDeLeR-3 Şiiri - Osman Şener

Perdeler çok; çokluk perde
Perdeler yok; yokluk perde
Nerden düştüm ben bu derde

Perdeler yolumu kesti
Gidemedim yârim küstü

Çokluk, yokluğun kendisi
Yokun, çoktan gelir sesi
Çok, yokun yoktan kafesi

Ey Yok! Çokluğun perde
Ey perde perdedar nerde?

Sağım perde solum perde
Gideceğim; yolum perde
Aklım, fikrim, halim perde

Şaşırdım! Her yanım perde
Perde perde düştüm derde.

Açlık perde tokluk perde
Varlık perde yokluk perde
Gözü, dünyalık zevklerde

Nefisimdir en büyük perde
Düşer-kalkar perdelerle

Dert perdeler, em perdeler
Geliyor dem dem perdeler
Söyleyin aklı serdeler;

Doktoru yok mu bu derdin
Eline düştük namerdin

Soru perde, cevap perde
Günah perde, sevap perde
Sukut perde, hitap perde

Bunaldım sizden perdeler
Her yerdeler! Her yerdeler!

Övgü perde zem perdedir
Has perdedir, kem perdedir
Mey perde, zemzem perdedir

Perdeler heves ve heva
Nedir deva? Nedir deva?

Söz dinlemez, gücüm yetmez
Ateş yakmaz, su eritmez
Kovsam gitmez, dövsem gitmez

Ruhumu çeker siğaya
“Secde et” der masivaya

N’olur çekilin önümden
Şüpheye düştüm yönümden
Karanlık gitmez günümden

Perdeyi, perdeler perde
Perde, aradığım nerde?

Canımız çok tatlı bizim
Malımız “gıymatlı” bizim
Aha şunlar iki gözüm

Malım perde, canım perde
Evlat, ıyal, hanım perde

Hanım tutar ipimizi
Bir it güder hepimizi
Şu dünyada topumuzu

Zillete saldı perdeler
Bu hal, imanı zedeler

Kalbimi sıkan mengene
Ruhumla oynar körebe
İnşallah bir gün seherde

Tüm perdeler yırtılacak
Ruhum uçup kurtulacak

Dokundu aşkın ateşi
Yaktı kül etti serkeşi
Bitti Evvahi’nin işi

Ben yandım, yandı perdeler
Çare nar-ı aşkmış meğer

Evvahi