Perdeler! .. Şiiri - İsa Yılmaz

güneş doğmaya görsün
ben her sabah konarım pencerene
kanat çırpışlarım uyandırmasın diye
sessizce kurulurum pervazlara
perdeler çekili olur genelde
ah Meri
bilirim sen varsındır içerde
camların ardında olsam bile
kanatlarımla dokunduğumda hayaline
yanı başındaymış gibi olurum
sen cennet saraylarının birinde
ipekten örtüler arasında
ela gözlerin kapalı
sürme karası saçların dalgalı
uyuyorsundur dünyalar güzeli
meleksi uykularına dalarım bazen
dolaşırım masmavi hülyalarında
sen yalın ayak denizler üstünde
ben sağ omzunda, yarışırız balıklarla
ölümsüzlüğün hüküm ferma olduğu dünyalarda
senle olmak başka bir şey
ah Meri
sonsuza dek kalsam da camın ardında
duvarlara takılsa da gözlerim
mahkum olsam da pervazlarına
yine de beklerim ben
yine de hayaline dokunurum ben
ama neden
ah neden bir gün olsun
açmazsın perdeleri
camlara neden dokunmazsın
kalbinin kapısını kilitledin biliyorum
biliyorum yarım bir kalple yaşamaya mahkumum
ama neden bir kez olsun camları açıp da
gülümseyen bir yüzle
bakmazsın gözlerimin içine
ah Meri
ben bir kırlangıcım bilmez misin
bir bahar güvercini dayanamaz kışlara
koynunun sıcaklığında saklamazsan beni
buz tutar da kanatlarım
camlarından kayıp da düşmez miyim
ha beklemeden kışları
geçersem başka mevsimlere
kahrolmaz mıyım
vakitsiz gömülmez miyim gurbetlere
ah Meri
severim ama anlatamaz mıyım
ağlarım camların ardında
iniltilerimi duyuramaz mıyım
bir sabah erkenden uyanıp
seni seviyorum, diyemez misin
günbegün tükeniyorum hissetmez misin
mevsim değişiyor takvimlere bakmaz mısın! ..