Perdelenmiş gölgesinde geçiyor ömrüm.

Sahne hep aynı be arkadaşım,
Tek kişilik oyun bu.
Rollerin, hep aynı olduğu hem de.

Tek kişilik salonda
Gösteri;
İzlemekten bıktığım kadar bıkmadım, izlenmekten.

Aristo oku
Hocasını oku
Farabi oku
oku babam oku
Hala bu
sarhoş sahaf koku.

Ne zor rolmüş bu be..
Ezber olmaz,
Yaşamak lazım
Aynen...

Tanrı, senaryomuzu yazarken;
Adil davrandı.

Kimi sahnede uzun replikler ile arz ı endam ederken
Kimi de,
Bir sufle söyledi.

|Anlamı kendinde saklı; belki de anlamsız bir ses gibi anlamsız
Çığlığımız.|

Sonra,
Çekildi sahne, kostüm.
Kalan bir sesti artık.

Çok söyleyen,çok alkış almaz arkadaşım.

Dedim ya, tek kişilik bir salon bu.

Tek KİŞİLİK