Perdede bir kadın bakışıydı aşk

Ruhunun hayatla dansını izlerdim sen gelince
Bir ateş böceğinin kanatlarıydı yüzüme dokunan
Kelimeler susmuş, tenin konuşuyordu ellerimle
Gözlerinden boşalan pınarlarda ıslandım seni izlerken
Kayıp günlüklerini topraktan çıkardık geçmişin
Sırlar kendi içinde dağılmıştı ben ruhunu okşar iken…

Perdede bir kadın bakışıydı aşk, üşür iken ellerim
Dalgalar sevdayı emziriyordu gözbebeklerinde
Ben tenimden asırlık kıymıkları çıkarır iken
Martı kanatları değerdi deniz kokulu saçlarına
İşte o an ruhumdaki özlem fırtınaları dinerdi
Takılırdım kahkahanın en ölümcül temaslarına
Kapılırdım gecenin en kahredici azaplarına
Sırlarla kaplı gecen sorgulara açılmadan henüz
Gündüzüm en öldürücü yargım olurdu
Sessizlik koylarıma yorgun bir akşam iner
Denizlerimi aşkın ölümsüz korsanları istila ederdi…

Oysaki darlığının sancıları azalınca, artardı kahkahan
Islak bir günün içinde mecburi istikametler seçerdik
Ben yönümü sensizliğe kapadığımda aşk içimde titrer
İçinden çıkılmaz bir gerçeğin sırlarını saklardık
Her yakarışta dilindeki söz, yüreğindeki sözdüm
Düşler sürerdin yasaklarla parsellenmiş dudağına
Tedavülden kalkmış mutlulukların locasını seçerdik…

Gece kendi derinliğindeki yalın sessizliği içtikçe
Bir lokma daha ısırırdım talan edilmiş lokmadan
Doymamış coşkuların yatağında gün akşam olur
Kendi kıyılarımızın kırık saatlerini sulara atardık
Yorgun anların kanatlarında hüzünler lal olurdu
Tıkanan anların kirli gözeneklerinden aşkı sağar
Bu döngüsüz kavuşma istasyonunda seni beklerdim…