Karanlıklar sultanı! Her gözün perdesi var.
Akı kara gören perde senin gözlerinde.
Gözlerle konuştuğun her sözün perdesi var.
Beni sana yeren perde senin gözlerinde.
Tanrı çıplak yaratır da, kral çıplak denmez mi?
Doğruya doğru, göke gök, aka ak denmez mi?
Kıyametin koparken, gel bir bak denmez mi?
Vicdanı gerdiren perde senin gözlerinde.
Hayat bir oyun; açılır, kapanır tek perde; .
Sanki seyirci ben, oynayan sen orta yerde;
Aşk çöllerinde düşmeyen bilmez bu derde.
Mecnun’a çeviren perde senin gözlerinde
Bakmadan soldu yakana taktığın beyaz güller.
Havada kaldı belini sıkmağa uzattığım eller.
Lastik gibi uzadı mahremime uzanan diller.
Ele, dile veren perde senin gözlerinde.
Tanrı kusursuz yarattı, ama bel büküldü.
Başım dumanlandı, yürek kökünden söküldü.
Saçlarıma ak düştü, birer birer döküldü.
Saça ak düşüren perde senin gözlerinde.
Sevgimi, gönlümü sana sunmaktan can bıktı.
Etim, kemiğim budum bu; paketten bu çıktı.
Beni cevrin değil, bir sürü kem sözün yıktı.
Günahıma giren perde senin gözlerinde
Dostlarım, feleğin çarkına sarıldı gitti.
Sevenler, kadere boşuna darıldı gitti.
Benim sihirli kürem çoktan kırıldı gitti.
Sırda hüküm süren perde senin gözlerinde.
30 Nisan 2003/Ankara
Emin CebeKayıt Tarihi : 3.6.2003 10:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)