Perde Arkası Şiiri - Bahçe Ee

Bugün çilenin kabul günü 
Atölyesinde işlensin diye elemlerimi topluyorum
Serdikçe tezgaha
Bu şehri kendime boyayacak kadar kırmızı salıyorum
Gözlerim firari bakışlarımdan
Günaha batırdığım sıfatlarımla
Içine kaçmış içimden
Bir urba giyiyorum
Her mısra açtıkça gizini üzerime
Geçinemeyecek artık hiçbir şiir 
Yokluğunda benimle

Bir koltukta
Yığınla düşler kurup vuslata dair
Kays’ın nefesinden solumayı bekliyorum
Aşkın havarilerini dört yanıma 
Kınında küflenmeden 
Çürütmeden sevdayı köklerinden 
Kalbimi özgür bırakacak dilim

Bir ihtiyar gibi karşılıyorum geceyi 
Yaşlanmış alışkanlıklarım mıh gibi
Ablukasını kırıp siyahın
Eğirmeye çalışıyorum 
Upuzun anılar dokumak için ikimizden
Ortaya çıkan her motif vedamız aslında 

Geceyi kanattıkça
Kara kara boyası çıkıyor düşüncelerin
Aydınlık ebleh bir örtü gibi görünüyor 
Vakti kaçıyor kahkahayla gülmelerin
Ya da kovuyorum gücenmiş gibi
Gelde yıldızları muştula sevgilim
İçimde boş bekleyen mumluklara

Uzun bir resitalin notalarından dökülüyor
Hüznün kızıllığıyla nikahlanan Dicle’ye hikayemiz
Gerçeğe konuk olamıyoruz
Bedensiziz sevgilim
Ağzımızla çizdiğimiz resmin karelerinde
Giyinip soyunuyoruz hayallerimizi
Kirpiğe sürülen rimel gibiyiz
Hayyam’ın rubailerinde bir rumuz

Nasıl müebbet bir anlaşma yaptın ayrılıkla
Ağır bir ünlemle sürgün ettin
Aynamdaki perde arkası cennetinden 
Bakma bana bir şizofren gibi
Hayalin nöbetini tutmak istemiyorum
Var edemiyorsan varlığımızı
Varlığımızı diyorum

Affet sevgilim
Bir korkağın doğurduğu
piç cesaretlere kundaklayıp nüshanı
Bir münafık gibi yaşamaya koyuluyorum
Gecede kalan harfleri topluyorum gün ışığında 
Biraz rutubetli gözlerim 
Biraz rugan düşlerim 
Çokça
Secdede gözü açılan yanılgılarım
nüfuz etmiş içine
Dallarım kelimeye durdu artık
Dillenmeyi bekliyor yeten cümleler 
Yüreğini aç sevgilim
Silkeleyecek kendini
Uzayan paragrafları sessiz okumaya mahkum
Sessizliğimi topla

Feyza