Perde Arkası Şiiri - Ayşe Alkanat

İşte şimdi aralıyorum perdeyi ve alıyorum güneşi içeri.
Güneş ısıtıyor beni ve alıyor ruhumu iç çekişimi.
Dokunmak isterken engel oluyor ellerim buna,
Bitmek bilmeyen şu engeller neden bu kadar yakın bana ?

Onlar yükseldikçe ben çöküyorum kaldırımlara.
Ardından diziliyorum kaldırım taşları gibi
ayak altına.
Ve çakıyorum adeta büsbütün kafa üstü yere,
Kalkmak bu kadar zor olmamalı diyorum.

Ama oluyor işte kimse uzatmıyor elini bunu görüyorum.
Bir çift göze razı geliyor ve yumuşuyor şu kalbim.
Derken bozuluyor ritmim,
Razı geldiğim gözleri görüyor şu bitkin gözlerim.
Ve artık birleşiyor onunla göz bebeklerim...