Perde Şiiri - Hakan Kesiciler

Her camda bir perde vardır.
Yaşananların kokusunun sindiği,
Sararmış veya beyaz perdeler.

Her akşam üç beş kadeh atan adamların,
Evdeki patırtısına şahit olurlar.
Ses çıkarmazlar yaşananlara.
Sus pus biraz dalga geçercesine,
Rüzgar eserse eğlenirler gönüllerince.

Kimi zaman açıklarını örter insanların,
Kimisinde sofra bezi oluverir ansızın.
Kimi masa örtüsü yapmaya kalkar,
Bazen narindirler, tül derler adına.
Zarif bir hanımın evinde misafir olurlar.

Kibar eller dokunur bazen.
Ya da asılır kenarlarından çocuklar.
Aramızda yaşarlar şüphe yok!
Dedikoduya bayılırlar.
Ufak bir ses duysunlar,
Başlar rüzgar eşliğinde oynamalar.

Benim penceremde de var bir tane.
Ama hiç kıpırdamıyor.
Yanlızlık yüklü odama,
Ona arkadaş kimse girmiyor.

Yüreğimi koyuyorum ortaya,
Fırtınalar koparıyor.
Ne yaparsa yapsın dalgalanmıyor.
Dönüp bir an haykırır gibi oluyor,
Söyleyemiyor.
Fark ediliyor, sensiz olmuyor...