Perde Şiiri - Celalettin Yünel

Bir hasta sonbaharda,
Güneş yakındı batmaya,
Dul bir rüzgâr uğultusunda,
İki kişi caddenin ortasında,
Konuşuyorlardı acemi, korkak duygularla…

1. Perde…

Kız çocuğa baktı eğerek kaşlarını usulca,
Çocuk bir an duraksadı,
İçine kapandı,
Ve başladı konuşmaya,
Ne diyeceğini düşünmeden,
Bir şeyler söylemek için kendiliğinden...
Sustu rüzgâr,
Bulutlar,
Uğultular,
Fısıltılar…
Çocuğu dinlemek için derinden,
Ve çocuk:
“Seni Seviyorum…”dedi birden…
Kız şaşırdı, eğik kaşlarından,
Dağların erimeyen karını atarcasına,
Kaldırdı çocuğun gözlerine alev alev baktı,
Çocuğun içindeki ateş gözlerinden anlaşılmaktaydı.
Sarardı son baharda sararan yaprak gibi
Sevginin ağırlığında ezilirken,
Yüreği dayanamaz acılara gebeydi,
Kız gömülüp karanlığa bir şey diyemedi…
Sustu sustu ve gömüldü karanlığa sessizce,
Çocuk bir cevap bekliyordu çaresizce,
Fakat kız diyemedi hiçbir kelime,
Çocuk suskunluğu sivri bir kılıçla delercesine,
Deldi bitkin, umutsuz cümleleriyle,
Bana bir şey söyle,
Fark etmez ama bir şey söylede
İçim rahatlasın
Ya at beni yalnızlık uçurumlarından aşağıya,
Ya da kucakla mutluluk patikalarınla,
Ama böyle suskun kalma dedi ve sustu
Kızdan bir cevap bekliyordu
Ve yavaş yavaş yağmur başlıyor
Rüzgâr şiddetini artırıyordu…

2.PERDE…

Kız gömüldüğü karanlığından sıyrılmaya çalışıyordu
Umut dallarına sarılarak
Ve çocuk ölü denizin sessizliğinde
Bir cevap bekliyordu
Kız kaldırdı başını
Seni dedim
Çocuğun çimen gözleri açıldı
Çakmak çakmak baktı kızın gözlerine
Evet dedi beni
Kız duraksadı
Sevemem dedi
Çocuk geceye gömülmüşcesine sustu
Konuşamadı aktı gözleriden birkaç damla yaş
Kendi suskunluğuna derinden pustu
Hep bu korkuyla yaşıyordu
Ya sevmezse deyip kendini avutuyordu
Ve şimdi bununla karşı karşıya duruyordu
Yağmur sağnak olmuş yağıyordu
Çocuğun gözyaşlarına salınarak
Rüzgar çocuğun içindeki alevi çoşturuyordu…

SON PERDE…

Kız dur ağlama desede
Çocuk dinlemiyordu
İçinde yanan ahkerin odunu söndüremiyordu
Kız çocuğa baktı usul usul
Sonra çekip gitti usul usul
Çocuk sel olmuş gözyaşları içinde yavaş yavaş ilerliyordu
Cadde karışık tarfik sıkışıktı
Arabalar vızır vızır dibinden geçerken
Çocuk aldırmıyordu
Ve bir an yanından geçen lüks bir araba çocuğa çarptı
Çocuk arabanın altında kalmıştı
Ve ne yazık ki o arabayı kullananda
Seni sevemem diyen kızdı…

Celalettin YÜNEL