Mahzun bir şiir, acılı tefrika,
Hep kalemim konuştu ve ben sustum…
İçirince zehri, lânet entrika,
Bütün bir öfkemi, bir anda kustum…
Akıl almaz sırlarım, manada giz,
Teslîm olduğum büyü: sevda, kâfur.
Heybet ki, karşımda raks eden iz;
Üfleniverdi birden, dünyamda sûr…
Kimdi canımda dans eden rakkase,
Sustu birden lisan, kalem kudurdu;
Bu sevda bana, zehir dolu kâse;
Düşümde nizama, bir korku durdu…
(12 Ağustos 2014)
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 02:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)