Perde Şiiri - Remzi Özmen

Karanlık azap olur ruhumun kuyusunda,
Bulutlar gergef gergef semanın simasında.
Ne bir yıldız var gökte ne de aydan bir eser,
Yüreğimde bir ayaz buzdan heykele döner!

Yalnızlık bir ürperti gün batımı sokakta,
Madde ruhuma yakın mana benden uzakta!
Sessizlik derin bir his korkutan iki perde,
Karanlık ve aydınlık serde gidip gelmekte…

Arkamda gölgesizim ayak gider meçhule,
İradem vurmuş dibe teselliler nafile.
Dimağımda ayrı ses, kalbim başka söylüyor.
Neylesem de ayaklar kara
..........
..........