Perde Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Taş düşse içine,
Aydınlatır istiridye.
Kara kömür olsa,
Dağlanır elmasa.
Hiç inanmadılar aslında..

Karanlık bir adamdı.
Belki bir mürekkep balığı.
Fırtınalı ilk günde,
Kendine dolanıp,
Zehrini içine akıtan.
Aşk değil, elmas değil
Avuçlarında kömür tozları
Ter ve isyan taşıyan.

Gece damlaları yoruldu.
Ayışığı bembeyaz
Aktı yokuşlardan.
Kadın
Perdeyi kapattı.
Bir kedi, bir saksı, bir resim dışarıda kaldı