Perçinleme Şiiri - Habibe Merih Atalay

döndü sırtını Ay'a yasladı
avuçlarında taş sıcaklığı
kıyısında suyun ona rastladı
-uyuyordu-

beşik kesti esinti
ürpertiler girdi soluğuna
ensesinden topuğuna
-vuruyordu-

kalbi atar mı
kalbi atar mı onsuz
atar mı kalbinden beni
-soruyordu-

yatar mı başkasıyla da
kalbimi hiç satar mı
buyuruyordu iç!
-korkusuzca efsununu-

çek içine ruhunu çek
uyku tulumunun
o bu gece gidecek..
-bu akşam sonu...-

yılmadın ya on iki yıl
y ı l a m a z s ı n da
elbet yaslar başını sırtına
-ay ışığın...-

kolunda dans ediyordu