Penguen
bana sırtını dönme
biliyorum, sana benziyorum
ve içinde saklı tuttuğun yele.
Penguen
benim de içimde saklı tuttuğum
buzlu kıyılar, çığlık hatıraları
ben de senin kadar kaçkınım ve yaralı.
Kim bağışlayacak beni, penguen
çizdim senin beyaz ve narin yerini.
Bir yanım bembeyaz ışık
kör ediyor, bir yanım zehir gece
parktaki salıncağa binmeyi
beceremedim bugün ben de.
Penguen bana sırtını dönme.
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim
var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu,
geldikçe anlıyorum ki, biz,
bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Penguen,
kim bağışlayacak beni?
çizdim senin beyaz ve narin yerini
elimde unuttuğun ince metalle.
Kayıt Tarihi : 22.5.2012 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatım boyunca ödül peşinde olmadım,olmayacağım da...kim nasıl,nerede,hangi ortamlarda ödül alırsa alsın,umurumda değil...öyle meşhur falan olmak da istemiyorum valla... ben sadece yazmaya bakıyorum...iyi ya da kötü...yazmak rahatlatıyor beni açıkçası..elbet diyorum gün gelir yazdıklarımı(naçizane)bir değerlendiren çıkar ortaya...yani zamana ve gelecek kuşaklara güveniyorum...ve başka bir şey; yaşadığım zaman içinde bana yansıyan güzel düşünceler sayesinde mutluluk denen şeyi tadıyorum ya,bu yeter bana diyorum...bugün de sizin sözlerinizle mutlu oldum ki;benim için en büyük ödüldür bu...
yaşamak adına teşekkürler,saygı ve sevgiler size...
TÜM YORUMLAR (10)