Penguen Şiiri - Özge Özgen 2

Bir nehrin iki yakasını bir araya getirdiğim
Yağmurlu sabahları topladım
yüzümden

Böyle zamanlarda güvercinler
uçmayı bilmiyor
Bir gürültü doluyor sokağa

Tek olmakla yalnız kalmayı
anlatamıyorum
sana

O gördüğün mavi degil

Suyun kayaya vuran berraklığını
Taş ağırlıyor
Kuyudan

Aşağıya inmek için taze rüzgarlar
biriktirdim
Beyaz bir gül, iki karanfil
yorgunluğunda

Yüzüme yerleşen kurt
Koruya inmedi
Ben kalabalık korkular bıraktım ardımda

Ve yaprakların insanlığa
Diz çöküşü
Bu yüzdendi

Tecavüze uğrayan anne masalları
dinledim
sardunyalardan

Bu yüzden elmacık kemiklerim
Kanadı durdu
Parmak uçlarımda

Kırılganlığı gövdeme süren sonbahar
Ve adıni bilmadigim mevsimlerle
birlikte çürüdü
İçim içime

Kıştı ve soğuk
Buz banyosu yapıp penguen
olmak istedim.