* Penelope Şiiri - Fatma Doğan

PENELOPHE
Karıştı bir işveyle saba yeli saçlarımın arasına
Karış karış dolanıyor mermer tenimde,
Güneşin kadife tonları
Ama alnımı yarıyor,
tarihin derin vadi oyuklarından akan zaman
Ölesiye Ürküyorum düşlerinde kaybolmaktan

Gözlerin bende kalsın diyorsun Penellophe
Sen biraz mahzunsun
Gözlerinden süzülüyor ağlayarak aşk
barut kokusu sinmiş savaşlardan üstüme
Biraz naftalin kokuyor sandıklarda aşk,

Yeni adım atacağım daha,
modern çağın destur kapısından
kurşun geçirmez kibirler kuşandım senin için
kursağımızda kalacak ne yazık taze sevinçlerimiz
yaman bir davanın iki yanına düştük
iki davalı
zamanın iki yüzüne atılan sille gibiyiz
sen tarihsin, ben tekerrür
sen alacaklısın yüreğimden ben temerrüt
çelik kubbelere tünemiş zamanın bu yanında,
baykuş misali ihtiras
neyse ki miras bıraktım mermer çehremi tarihe
bir vakitler kadimdik
dimdik duruyorduk ayakta bu topraklarda
mermerdi tenimiz zarif, bembeyaz.
şimdi çelik zırhlar kuşandım yüreğime sevda geçirmez
korkuyorum sevmekten Penelope senin gibi değil de donuksa gözleri,
üşütürse dokunduğumda bu çağın mermer elleri
Gözlerin bende kalsın diyordun ya Penelophe
Hem gözlerim hem yüreğim kaldı sende rehin
bir truva atıyla atladım çağların eşiğinden
ben modern zaman seferine çıktım Penelophe
Bekle beni döneceğim gözlerinde gün batmadan.
Sen aşkın zırhını doku ilmek ilmek ben dönene kadar
zamansız aşklar kuşanalım, tarih geçirmez
Döneceğim bekle
Mermer tenin henüz soğumadan
Dönmesem de bil ki
Öderim borcumu
miras bıraktım sana ören yerlerinde mermer çehremi
FATMA DOĞAN 09.08.2025/BALIKESİR