Pençesine Düştüm Hayatın (317)

Pençesine düştüm hayatın,
Gülen yüzüne aldanmamıştım…
Sanki bir rüya olduğunu biliyordum,
Gördüğümün.
Uyanacaktım sonunda,
Ama geç uyandım…
Pençesine düştüm hayatın,
Cehennem kısmına düştüm…
....
Bu kadar yıl geçmesine rağmen,
Hala aldandığıma yanarım…
Kimlere hesap soracağım şimdi…
Bu yamalı ömrün…
Hangi hayalin, arzu ve isteğin
Peşinden koşacağım istekle…
Tutunduğun dal bensem, kurumuşum
Yeşermem bu saatten sonra da,
Bu kadar yıl geçmesine rağmen,
Yüzüncü defa avcının avına düştüm…
....
Benden ben ümidimi kaybetmişim.
Sen hala yanımda durma gölgem.
Beni bırakıp git,
Ben peşinden gelmem…
Malum yol ayrımına geldim…
Benden ben ümidimi kaybetmişim…
Ne yazık günahkârların safına düştüm…
....
Ölsem umudumu kaybetmem yine de,
Sorgu- suallerin verirsem hesabını…
Dünyadakilerden merhametlidir belki
Cehennem zebanileri.
Bir lokma için eğilmedim, eğilmem!
Dünya olsa günahım ne fark eder,
Ölsem umudumu kaybetmem yine de.
Merhametlilerin en merhametlisinin,
Affına düştüm…

06.04.2006