Bir penceresi olmalı insanın,
Gökyüzünün sonsuz maviliğine açılan…
Bir penceresi olmalı,
Özgürlüğü duyumsatan…
Bir penceresi olmalı insanın,
Penceresinde saksıları…
Saksılarda sardunyaları, kasımpatıları,
Mor menekşeleri olmalı…
Her sabah uyandığında,
Güneş yanağından öpmeli insanın…
Bir penceresi olmalı,
Tutunmak için yaşam denilen sevdaya,
Mor menekşeleri olmalı penceresindeki saksılarında…
Sıcacık uykusundan,
Sokağın sesleri uyandırmalı insanı…
Simitçinin: “Sıcak! ... Taze! ... Gevrek! ...” nidaları,
Seyyar satıcıların,
Hurdacıların,
Çocukların, canhıraş çığlıkları…
Bir penceresi olmalı insanın,
Yaşadığını hissettiren…
Bir penceresi olmalı,
Ruhunu gün ışığına boğan…
Ankara, 11/12/2015
Kayıt Tarihi : 14.12.2015 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!