İlk kez duvarların ne denli konuşkan olduğunu gördüm.
"Selam" dedim. "İlk kez karşılaştık senle, tanışalım istersen"
Ses gelmedi. Bir müddet oturdum, iskeleti demir oturağı ahşap bankta.
Tekrar "merhaba" dedim. Yine duymadı beni.
Yırtık battaniyeyi çektim üzerime, uzandım dibine...
Gözümü alamıyordum, ondaki yirmi beşe yirmi beş pencereden...
Bankın ahşaplarından biri gevşemiş, döndükçe ses yapıyor...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
