Penceren Şiiri - Bahattin Çakılkaya

Penceren bir dağa bakmalı senin
Ama öyle sıra dağlara falan değil
Gençliğinde yalnızlığa dayanamadığı için
Sinirinden patlayan, patladıkça yükselen bir dağa
Tek arkadaşı tepesindeki bulut olan
Arada zirveye inerek hal hatır soran
Eteğinde yemyeşil ağaçlar
Zirvesinde dört mevsim kar bulunan bir dağa
Penceren bir dağa bakmalı senin

Ay, dolunay olacaksa
Senin dağa baktığın bir akşam
Dağın doruğundan doğmalı
Ve anında ulaşmalı pencerene romantizm
Ve sen mutluluktan kimi seveceğini şaşırarak
Pencerenden görünen
Belki herkesi
Belki her şeyi seversin
Gündüz gözüyle hatırlarsan eğer
Ben beyazın kıyısındaki penceredeyim
Belki diyorum belki
O duygu patlamasında beni de seversin
Sadece bu sebepten işte
Penceren bir dağa bakmalı senin

Mehtaplı gecenin sonunda gelmediysem hatırına
Yada sevilemeden gelip gittiysem bir anda
Penceren dağdan denize bakmalı senin
Kar sularının şırıltısı gelmeli kulaklarına
Ağaçların arasına gizlenmiş pencerenden
Dağın eteklerinden başlayan küçük bir ova
Ovanın bittiği yerde ise denizi görmelisin
Ve her akşamüstü gözlerin kamaşarak
Güneşin serin sulara gömüldüğü ufka bakarken
Alev, alev yanan denizin içindeki sandalda
Sol eli havada bir karaltı göreceksin
Belki diyorum
Belki her şeyin yanında
O karaltıyı da seversin
Sadece bu sebepten işte
Penceren dağdan denize bakmalı senin

Ne dağa bakabiliyor
Ne dağa çıkabiliyor
Vernikleri dökülmüş karşı pencereyle
Kırıştırıyorsa penceren
Gölge seven çiçekler ekiyorsan saksıya
Ve onları; maceracı arılara serenat yaptırmak için
Utanmadan koyuyorsan pencerenin önüne
Gökyüzünü görebilmek için
Sarkman gerekiyorsa pencerenden dışarıya
Yapacak bir şey kalmamıştır beni sevebilmen için
Hem sen hem de o zavallı çiçek
Mahkûmsunuz pencerenin önünde
Ben ise epeyce uzaktayım
Başka bir pencerenin önünde

Yinede insanın bir penceresi olmalı
Ufuk çizgisini göremese de

16/05/2010