Özensiz bir yapıdan hayata açılan penceremiz
Üç yol kavşağına bakardı kasvetli sessiz, sessiz
Bakınca ay ışığında parlardı topak yol belli belirsiz
Hüznü düşerdi fakir hanemize bütün akşamların
Gündüzler aç biilaç geceler oldukça karanlıktı
Çaresizliğin bin bir halleri dolanırdı etrafımızda.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta