Penceremin Şiiri - Fikri Demir

Pencere'nin önünden kimler geldi kimler geçti
Top oynayan çocuklar,arabalar,otomobiller
Sütçü,işe giden insanlar,ihtiyar nineler,kediler
Öğrenciler geçiyor dolmuş dolmuş insanlar

Tarifsiz hislerle pencere'sinin önünden biteviye geçer
Sessiz,evde duramaz birdaha geçiyordum belki diyordum
Pencere'ye çıkar. Çıkmadı,yeter derdim yine geçtim gecede
Oysa gündüz beni görmeyen gece hiçmi hiç görmezdi

Ne olmuştu beni pencere'sinin önüne gidecek kadar içimde
Bir şey var anlatamadığım ona bakınca çok heyecanlı utangaç
Gitmedim gidemedim çünki beni gördü yüzünü eşkitmişti bu
Hiç bilmediğim beni durduran beden diliydi o öğrenmişti

Pencere'min önünden çok mevsimler geçti,yaş kemalde
Hatırladıkca gülüyorum yaptıklarıma ben Komşusuna aşık
Komşu abla bu çocuğa gülüp geçmişti şimdi pencere'min
Önünden bakıp bakıp geçenlere, bende çocuktum bir zamanlar.