Penceremin önü Şiiri - Umutsuz Vaka

Güzel bir bahar sabahında,
Oturdum penceremin önüne,
Seyre daldım masmavi denizi,
Bir huzur kapladı içimi.
Gökyüzünün mavisiyle...
Denizin mavisi dans eder gibiydi.
Neşe saçıyorlardı...
Doyamadım seyretmelere,
Hayaller düşledim kendimce,
Hayal bu ya...
Uçuyordum gökyüzünün derinliğinde,
Hayatı boş vermişcesine,
Ruhum bedenimden ayrılmış gibi,
Gidebileceğim en uzak yere gidiyorum,
Bir kuş misali gibiydim sanki,
Korkusuzca dolaştım gökyüzünde,
Geri dönmek istemedim penceremin önüne...
Nasıl geçtiğini anlamadım zamanı,
Hayaller kurmak gerekir bazen,
Kim istemezki hayalleri...
Duyğular düşlerle buluştuğu anda.
Heveslerim beklentilerim hep bir yarımdı,
Hatırlatır penceremin önü...
Sessizliğim dinletir yüreğinim sesini,
Hasret sancılarım...
Yazdırır bana gözlerdeki sözleri.
Aydınlatır gönlündeki özümü,
Vakit geldi gitmek lazım penceremin önünden ..
Bırakıyorum bir kenara hayallerimi, Kapatıyorum sadece peceremi önünü....