Bazen otururum
penceremin kenarına
seyrederim,gelip geçenleri
oynayan çocukları seyrederim
Bazen dayanamam
koşar oynarım,çocukların içinde
bazen yaramazlık yaparım,mızırım
...hiçbiri bilmez.
Bazen dalıp giderim,uzaklara
aşarım ufukları
sahillere ulaşırım
atarım kendimi kumsallara,
kapar gözümü,denizi dinlerim,
haykırırım hırçın dalgalara.
Başıboş bir kayık bulurum,
açılırım engin denizlere
...kimseler görmez.
Bazen,küçük birkuş konar pencereme
gözgöze geliriz,gülümseriz
bana masallar anlatır,ayaküstü
bir şarkı söyler,
sonra,acelesi varmış gibi
uçar gider...halimi bilmez.
Kayıt Tarihi : 1.2.2006 14:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ünal Çam](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/01/penceremin-kenarinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!