Penceremden Şiiri - Mehmet Yaşar Ayaz 2

PENCEREMDEN
İçimde bir buruk özlem, gözlerim yollarda
Penceremden hasretle bakarken
Yaşlar süzülür yanaklarımdan
Ararken yaslı kalp ile sizleri

O eski ev nede neşeliydi anlayamamışım meğer
Neşem de sevincimde şimdi omuzlarımda bir yük
Siz yoksunuz ya orada, bir kıymeti yok dört duvarın
Hatta üzerime gelir o yapılar

Sevgiyi mala mülke adamak yıkım yaşatır insana
Habire çalışırken sevdiklerini unutmak, bir kenara bırakmak
Koşarcasına yaşamak yorgun düşürür insanı
Ne mal kalır nede can, bir hiç olan bu dünyada

Sevmek sanattır, sebattır, yüktür
Sırdır sevmek, sevgiliden gizlenen
Kalbin yakarışıdır bıkmadan, heyecanla
Kısa yolculuğun parıldayan yıldızıdır, ölümsüzdür...

Yokluk diye bilinen gerçek aleme giderken
Dualar kulaklarda, kısık sesler, eğik başlar ardında
Sağ omuzun üstüne yatarken iki metre toprakta
Gülen gözlerle merhaba denir mi gerçek hayata....

Gidenler gitti, bıraktılar bizi tek tek
Kim bilir ne düşünceler kaplar yürekleri, kim bilir
Gelsin yasinler, fatihalar, dualar, gerisi boş
Bir fani gelip geçer alemi dünyadan, dünya bir hoş.

M Y AYAZ
Rotterdam