Penceredemdeki güvercin de gitti
Penceremdeki güvercinin gece sesi
Esmer bir voltasıdır yalnızlığımın.
Bir rüzgardır içimdeki ılık havaya
Bir mevsimdir odama kubbesi nisandan
Dilsiz şerrimin nefreti sıçrıyor yüzüme aynalardan.
Penceremdeki güvercin de gitti
Kız kardeşim yaşamayı düşlüyor saçlarıyla
Keskin boynumda çürümüş nefesiyle aşkım
Beni bir sen değilsin terkeden güvercin
Gençliğim,gençliğimiz
Eriyen bir tuhaf distopyada
Gözlerim satılan pazarda
Yağmurun habercisi beyaz bir güvercin
Beklediğim haberin bekçisi
Güvercin öldü yorgunluktan.
Kayıt Tarihi : 22.1.2022 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!