İncecik bir kar tabakası örtmüş şehrin üstünü.
Gün ağarırken başlayan kar sağanağı henüz durmuş
Güneş bulutların arasından sıyrılıp
Sıcacık gülüşü ile içimizi ısıtmak için
O bildik telaş ve heyecanıyla çırpınırken.
Ve kaldırımda ayak izleri...
Seni düşünmemek için bahane ararken kendime,
Buğulu cama yazdığım isminin
Görmeme izin verdiği tek manzara bu,
Uzun zamandır kayıtsız kaldığım dış dünyaya ait.
Sensiz evimin duvarlarından öteye geçemiyor hayatım işte...
Kayıt Tarihi : 18.7.2020 18:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!