Penceremde Çocukluk Korkuları

Hasretlere gebe gece
Hissediyorum yâr
Ha yağdı ha yağacak hüzün üzerime
Ellerin yok, sıcak nefesin yok
Ağlamaklı tıkırtılar var evin her köşesinde
Sustum, pustum, sindim yâr
Çocukluk kabuslarım yine penceremde
Uykuda teselli arayalı çok oldu
Kabusların bile eski tadı yok yürek yitti gitti bir kere
Zaten sigaraya da düşman ettin sen beni
Şimdi teselli gece karanlığında nerede
Aslında gün bir doğsa
Ezan okunsa
Birileri uyansa mesela
Arayabilsem, konuşabilsem
Belki nefes aldıracak hüzzam türküler
Belki yüreklendirecek beni sensiz ümitler
Belki bitecek beklilere keşkelere mahkum kelimeler

TUNAHAN ERMİHAN 10/2010 İSTANBUL

Kederden Geçen Bir Günde
Yürekten Sızdı Kelamlar Yine