Böyle yanmadı inan; ne Mecnun, ne de Kerem,
Yolunu gözlemekten, içime düştü verem.
Perdeyi hiç çekmedim, geçersin görmem diye,
Son umut yitene dek, açık kaldı pencerem.
16 Haziran 1989 Cuma / Ödemiş
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta