Terini akıtmak zor bu devirde
Kurutmak alnında akşam üzeri düşlerde
Penceresinde kendi aleminde
Kimsesiz kalmış bir sokağın
Yanmayan sokak lambasında
Öyle muhabbet bağına girmek değil yok
Şiir yazmak yalnızlığın mahkumluğunda
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
"Zor..."
Bu laf, biraz da modadır...
"Ölü toprağı serildiğinde, bir toplumun üzerine....."
Aslında söyletilmek istendiği, yılgınlığa, çözümsüzlüğe alıştırılmak içindir "zor" dedirtmek insanlara... O "pencere açılmasın", umut yeşermesin, düşünmesin toplum diyedir..
Bir düşüncedir
Hatta projedir!
"Herkesin sorunudur" elbet, "dayatmalar!"
Ufku karartma, "çözüm bende, bana biat edeceksin" demeler, toplumun sorunudur...
Fakat....
Önce "bizim", şiirlerin, şairlerin
Yazanların
Düşünenlerin
Düşündüğünü söyleyebilme yeteneği ve sorumluluğu olanların sorunudur....
Şiir de o pencereden bakıyor, kanımca..
Tebrikler Ali Kemal Bey....
Yorumunuzla değer kattınız .Saygılarımla selamlıyorum hocam
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta