Terini akıtmak zor bu devirde
Kurutmak alnında akşam üzeri düşlerde
Penceresinde kendi aleminde
Kimsesiz kalmış bir sokağın
Yanmayan sokak lambasında
Öyle muhabbet bağına girmek değil yok
Şiir yazmak yalnızlığın mahkumluğunda
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
"Zor..."
Bu laf, biraz da modadır...
"Ölü toprağı serildiğinde, bir toplumun üzerine....."
Aslında söyletilmek istendiği, yılgınlığa, çözümsüzlüğe alıştırılmak içindir "zor" dedirtmek insanlara... O "pencere açılmasın", umut yeşermesin, düşünmesin toplum diyedir..
Bir düşüncedir
Hatta projedir!
"Herkesin sorunudur" elbet, "dayatmalar!"
Ufku karartma, "çözüm bende, bana biat edeceksin" demeler, toplumun sorunudur...
Fakat....
Önce "bizim", şiirlerin, şairlerin
Yazanların
Düşünenlerin
Düşündüğünü söyleyebilme yeteneği ve sorumluluğu olanların sorunudur....
Şiir de o pencereden bakıyor, kanımca..
Tebrikler Ali Kemal Bey....
Yorumunuzla değer kattınız .Saygılarımla selamlıyorum hocam
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta