Onlar..
Adını bilmediğim çocukları, en çok onları sevdim bakınca dünyaya.
Ölmek üzere olan yerde yaşıyorum
Utanıyorum inatla yaşamaya cüret eden iştahımdan
Utanıyorum, her doğan güneşin, bir çocuk ölümü teşkil ettiği bu zamandan
Onların
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta