Pencerelerde Çıplak Gül Gövdesi

y a z

ve...
bir adam...
gözlerini suyun rengine bırakır.
akıp gider ahşap kapılardan zaman.
terkedilmiş bahçelerde
korkuluklar ateş,
tehlikeli bakır,
demir.
kuş yuvaları.

her anı tutuşmaya müsait.
her anı tahta kokan günler...
hepsi şimdi,
tek bir ağızda ıslanır.

i l k b a h a r

düşmüş...
bir akasyayı elinden tutmaya kalkarsın.
gecedir orada.
(bir köşede karanlık
sessiz güller)
ve birazdan yağmur yağacaktır.
muhakkak bir sevda adı göç verecektir akasyaya,
düşmüşlüğe...
kuşlara.

yıldırım düşer aşklara.
akasya kaybolur.
kuşlar,
aklımdan geçen tek yol.
çünkü bir kelebek gözlerine konarsa eğer
ıslanır.
üşütür.
hasta olur...

s o n b a h a r

değdi elimdeki nasır,
yaprağına ağlayan sarmaşığın
kırılmış,
acı boynuna.

ağlayan ormanın sesiyle ıslandı,
vücut.
bir gömlek gibi yapıştı etime
zamansız tutku.
ey yirmi üç yaşıma dolanan şelaleler!

'kırıldı tepemde bulut.'
kırıldı orta yerinden kuş kalbi...
kendisi küçük,
ağrısı memleket sevgilim.

k ı ş

kuşun gagasındaki kar tanesi
tipidir gözlerinde.
yemiş kokar.
kışın aşına, ocağına taşınır
peygamber göğü.
delip geçiyor içi
narın üzerindeki bordo bluz...
pencerende çıplak gül gövdesi,
gözündeki o kurban olduğum ışık...
şimdi, buz.

ellerimki sefil bir bahar, rengi donuk.
ellerim ki kavgaya alışık.
ayaklarıma vurulmuş bir pranga zinciri gibi ellerim
sana uzak...
sensiz soğuk.

m e v s i m s i z

annemin sesinde,
gül bahçesi oldu yüzün.
ve şimdi,
kuşlar tünemiş elektrik tellerine.
aslında kuşlar sevgilim,
kuşlar bize her mevsim
aşktan türemiş bir kelime.