Pencereler Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Duvarlarım büyüklüğünde pencereler açtım mekana,
Tavanım büyüklüğünde, döşemem büyüklüğünde,
Kapım-bacam büyüklüğünde,
Camsız-çerçevesiz, iri iri pencereler
Zaman seni benden esirgemesin diye,
Zira; ömrümden pek fazla bir şeyler kalmadı
Elkızı, ellerkızı,
Geriye.

Zavallı karasevdam, nasıl da direnmeye çalışıyor zamana,
Nasıl da durmaya çalışıyor ayakları üstünde,
Bilmiyor ki; ödediği bedeller ömrümden,
Geçmişimden,
Kafasında kavak yelleri esen gençliğimden,
Toyluğumdan, saflığımdan, körpeliğimden,
Kutsal bir yaşamı çekip aldığının farkında bile değil
Elimden.

Pencerelerimden görün artık,
Karanlık tepelerin üstünden yükselen ay gibi,
Cebel-i mübahtan verilmiş zaman gibi,
Görün de bilmeyeyim neye uğradığımı,
Durup bakayım karşında, ağzım açık, gözlerim, ellerim açık,
Belki çektiklerimi kalkıp helal ederim sana
Birazcık.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >97-98/100)