Pencereler Şiiri - Fadime Arık

Pencereler
Kendi ardımdan bakmak hayata..
Oysa ki ben içseldim kendimde
Adımı içim koymuştu
Sadece benim bana seslendiğim bir adla
İç dünyadaki adımdı bu
Bazen sözler çok ağır gelirdi
Ve sessizlik çöktü dibime
Sağlamlaşan filtrelerden akıttım beni
Aktan başa doğru, karadan yaşa doğru
Akla karayı seçmek zordu
Çünkü ben adaletin kölesiydim
Ardımda saklanmak mı
Zor iş
Öndekine bakıp beni anlamak mı
Öndekini bir ben mi bilemedim
Çok mu kolaydı
Kapat pencereleri dedim kendime en son, içeri soğuk giriyor
Üşüyorum
Ve kaçtım
İnsanların seslerindeki soğuk rüzgarlardan