Pencereler Şiiri - Mücahit Karaçınar

Pencereler
Seyredilen dört köşeli bir çerçeve
Portreler her mevsim göçebe kuşlara emsal
İçini ürperten soğuğu aldırmadan
Donuk gözlerime bir kerecik gelsen

Pencereler
Aralıksız perdeler ardında
Hasretin dört duvar perdenin arkasında demir parmaklıklar
Çıkmaz gecenin sıcağında kâbus
Seni götürür hafif bile esse rüzgar

Pencereler
Kimsesizlikleri konuşturuyor sokaklar
Almış başını gidiyor yokluğum
Yok olduğum gözlerine bir an

Pencereler
Taşlar altında kırılgan
Büyüyünce kalbi taşa dönüyor
Küçükken başı okşanmayan çocuklar