Pencereden yansıyan şehrin kırmızı ışıkları,
İki kedinin uzaylı bağırışıyla veya,
Boşluktan giren kırkayağın korkusuyla kesilirdi.
Her renkten tattım ve dağın en sonundaydım,
Şimdi karanlık bir yolda sadece bir kibrit arıyorum.
Meşaleyi yakabilmek için.
Bir serinlik gibi es etrafımda,
Sen sonum olmalısın bense başlangıcın,
Ve bu bir rüya gibi olmayacak biliyorum,
Çünkü içimdeki öyle bir sır ki,
Yaşı benden büyük dünya kadar,
Sizi benden çok tanıyacak kadar,
Elleri kolları bedenimi saracak kadar
Ve elbette benden daha korkakça,
Her kaldırımda başını eğecek kadar utanmaz.
Tanrım,
Eğer ki bu suçsa,
En büyük suçu sen işledin,
Bana bu kaderi yazmakla,
En büyük cinayeti sen işledin.
Şimdi gidenlere mi üzülsem,
Yoksa hiç olmayacaklara mı?
Veya olmak istediklerimden çok uzakta ve
İmkansız durumda olmama mı?
Kayıt Tarihi : 9.2.2015 19:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!