Üşüyorum,
Âlem kefene bürünmüş -ki mevsim kış.
Kapı kırık, pencere ondan beter,
Yüreğimle beynim? Ah bu keder…
Uğultusuna kulak germişken kara düşünüşlerimin,
Titreyişlerin sesi bozuyor o ahengi; tık tık tık…
İsmini bilmediğim kuşlar, pencereme misafir,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta